Inkomstenbelasting in België

Indien een werknemer zowel in Nederland als in België werkt, moet in de eerste plaats de fiscale woonplaats worden bepaald. De criteria voor fiscaal inwonerschap van natuurlijke personen in België zijn over het algemeen vervuld als het centrum van de levensbelangen (bv. de woonplaats van het gezin) zich in België bevindt. Als natuurlijke personen hun fiscale woonplaats in België hebben, zijn hun wereldwijde inkomsten in principe onderworpen aan de Belgische inkomstenbelasting.

Vervolgens moet worden bepaald in welk land het inkomen van de werknemer moet worden belast. In principe mag het land waar de werkzaamheden worden verricht (het werkland) inkomstenbelasting heffen op de inkomsten die deze werkzaamheden vergoeden. Er zijn echter 3 uitzonderingen op dit principe, waardoor uitsluitend het woonland de inkomsten kan belasten. Een belangrijke uitzondering op het werklandprincipe is de 183-dagen-regel. In het dubbelbelastingverdrag tussen België en Nederland houdt deze uitzondering in dat het verblijf van de werknemer in het werkland een totaal van 183 dagen tijdens enig tijdperk van 12 maanden niet mag overschrijden. Om te berekenen of het „verblijf“ langer duurt dan 183 dagen, wordt rekening gehouden met het aantal dagen dat de werknemer fysiek aanwezig is op het grondgebied van het werkland (ook weekends, feestdagen en vakantiedagen tellen mee voor zover ze worden doorgebracht in het werkland). Ook de aanwezigheid van een vaste inrichting van uw onderneming in België leidt ertoe dat de inkomsten van uw werknemers voor de prestaties die zij in België hebben geleverd, vanaf dag 1 belastbaar zijn in België (zie ook Vaste inrichting in België). Tot slot zijn de inkomsten van de Nederlandse werknemers voor de in België geleverde prestaties ook vanaf dag 1 in België belastbaar zijn indien de feitelijke werkgever in België gevestigd is. De feitelijke werkgever is de onderneming die in feite het gezag uitoefent over de werkgever en bv. de instructies geeft aan de werknemer.